Psalm 126 - Vreugde!

Geliefde gemeente van onze Heer,

Hoera, Yes, wat geweldig, niet te geloven, super! Wat ben ik blij!

Wat is er gebeurd? De mensen waren ver van huis.

De vijand had vermoord, verkracht, weggevoerd, gemarteld, ze waren ver weg.  

Maar nu zijn ze thuis: terug gekomen in Sion, in Jeruzalem. Hun eigen plek!

Juichend komen ze samen in hun eigen land.

Zoals je blij kan zijn als je gezondheid beter is. Je zorgen voor werk of school weg zijn.

 

Die blijdschap is zo groot dat ze het bijna niet kunnen geloven.

Het is alsof we droomden zegt de dichter, alsof het niet waar kan zijn.

Zoals ik in de vakantie op een plek was, een meer in de bergen en dacht.

Ik moest me even in de arm knijpen: is dit echt?

Zo heb je misschien ook wel momenten van blijdschap of genieten gehad.

Het volk kneep zich in de arm, maar toch is het werkelijk waar: de uitzichtloze situatie is voorbij. God heeft grote dingen gedaan, en zelfs de andere volken zeggen het:

God heeft grote dingen gedaan. Wat een wonder dat ze bevrijd zijn.

 

Vandaag vieren we het avondmaal, het feest van de bevrijding. Het feest van Jezus genade.

Kun je zeggen dat blijdschap en vreugde, dat feest jouw manier van geloven typeert?

Dat je blij geraakt bent omdat God jouw zonden vergeeft.

Dat je zegt: wat is die genade van God oneindig groot, onvoorstelbaar.

Ik ben maar een gewoon mens, val mezelf tegen, maak fouten … maar God neemt mij aan!

Dat je zegt: ik was verheugd om samen naar Gods huis te gaan en avondmaal te vieren?

Dat mensen op straat zeggen: die kijkt zo blij uit, dat is vast een christen?

 

Of is het soms juist andersom: hebben mensen toch nog het beeld van strenge calvinisten.

Denken ze bij gereformeerden aan sobere mensen, in donkere kleren. Vooral serieus?

Hoe was dat bij jouw opvoeding? Hoe is dat als jullie thuis over het geloof praten?

Gaat het dan vooral over wat wel en niet mag, over hard werken voor God, trouw zijn?

Of is ook die tweede vrucht van de Geest zichtbaar: de vrucht van Vreugde?

Is er straks bij de koffie somberheid, of noem en deel je het mooie wat je krijgt?

 

Toen Jezus zijn optreden begon, begon Hij dat op een bruiloft.

Een feest van liefde, van hoop, van samen beginnen. Een feest dat mocht duren.

Hij droeg bij aan de vreugde op dat feest van liefde, door van water wijn te maken.

Wat een glimlach moet er op zijn gezicht geweest zijn toen de ceremoniemeester riep:

Jullie hebben de beste wijn voor het laatst bewaard! Jezus vond het belangrijk dat mensen samen vieren.

 

Er zijn ook christenen die het omdraaien: als christen moet je wel blij zijn.

Het is een kenmerk van je werkelijk christen zijn. Dan ben je blij.

Ik ben vast geen goede christen, als ik niet altijd blij kan zijn.

Mijn geloof is vast niet goed genoeg: zo’n ervaring van bijna dromen ken ik niet.

Mijn ziekte, mijn psychische moeite, mijn gemis en verdriet zijn zo aanwezig.

 

Maar ik denk dat je hier het verschil ziet tussen oppervlakkige vreugde en diepe vreugde.

De samenleving doet zoveel mogelijk om de pijn, de gebrokenheid, de moeite te vergeten.

Je drinkt, je danst, je geniet, zoekt het ene plezier na het andere voor het leven voorbij is.

Je huurt iemand in die je doet lachen, of je vermaakt je met sport en eten.

Je geeft geld uit, doet nieuwe indrukken op, je vergeet de moeilijke dingen.

 

Maar de vreugde van een christen komt dieper weg. Ook dan zijn er moeiten.

In dezelfde psalm zien we tranen: tranen tijdens de weg van het zaaien.

Het leven kan soms zwaar zijn. We hebben verdriet om ziekte en overlijden.

Doet het pijn als er verwijdering is en we elkaar niet vast kunnen houden.

De ballingen waren ver weg. Maar ondertussen wisten ze dat er een God was die mee ging.

Gingen ze door op hun levensweg en hoopten ze op Gods zegen:

De zaaier ging langs de akker, huilend zaaiend het graan. In hoop, in verwachting.

Bouwend op wat God beloofde: een toekomst vol van hoop.

 

Dan komt de dag dat oogst op het veld staat. Je weet wat er allemaal gebeurd is.

Dat het droog geweest is, gestormd heeft, te nat was, dat je dacht alles mislukt.

Maar toch staat hij daar dan met schoven, zijn armen vol van graan.

Blijdschap vanuit God is een diepe blijdschap, vanuit het echte leven.

Vreugde die zich uit in de tranen op je wangen als je zingt over de lichtstad.

In de tranen, in het verdriet, mogen we een voorproefje hebben van de hemelse vreugde.

Van het volmaakte leven dat God eens zal schenken. Soms voel je iets van die liefde van Jezus. Dat Hij je liefheeft en je zonden wil vergeven. Soms droom je ervan hoe het zal zijn als alles nieuw wordt. Eens wordt alles nieuw, wat een vreugde zal dat zijn! Amen