Preek gehouden Heemse, 16 mei 2023

[#0] Tekst: Openbaring 1:7-20   Jezus zegt: ik laat je niet alleen!

Hij legde zijn rechterhand op mij; Wees niet bang, ik ben de eerste en de laatste.

 

Geliefde gemeente van onze Heer Jezus Christus,

[#1] Hier hebben we het mooie kunstwerk van al die verschillende knikkers rondom het kruis.

We mogen samen om Christus heen staan, met elkaar verbonden.

Maar soms voelt het alsof je niet gezien wordt, alsof Jezus ver weg is.

Jezus verdwijnt met hemelvaart achter een wolk. Hij is niet meer te zien.  

Soms kun je je behoorlijk alleen voelen. Alleen en onbegrepen.

Ook als het gaat over je leven als christen in de gemeente.

Misschien wel juist als het gaat over verbonden zijn aan elkaar in de kerk.

Terwijl je denkt: Kan Jezus niet meer doen, als het gaat om

Van ontwikkelingen in de politiek en in de kerk.

Van ruzie en trammelant met vrienden, familie en mensen om je heen.

Als je voor de honderdste keer hoort van frustraties en teleurstellingen.

Als je het idee hebt dat jij er niet echt bij hoort, als single, of als gezin.

Van al het nieuws in de wereld, dat steeds weer binnenkomt.

Is het wel waar dat Jezus regeert als koning in de hemel?

Hebben we het niet alleen over iets wat je leest in de boek, maar wat niet echt is?

Geeft Jezus wel om ons in de kerk, en meer nog: om hoe we in de wereld zijn?

 

[#2] Iemand die die vraag zeker ook kon hebben was Johannes.

Hij was dicht bij Jezus geweest op aarde. Hij had hem gezien, als mens.

Met Jakobus en Petrus hoorde hij bij de meest intieme vrienden van Jezus.

Hij mocht mee toen het dochtertje van Jaïrus werd genezen.

Hij mocht mee de berg op, toen Jezus verheerlijkt werd en zag Hem stralen.

Hij zag niet de opstanding of de engelen, maar hij ontmoette Jezus wel.

Hij was erbij toen Jezus naar de hemel ging.

Maar nu zijn er 60 jaar voorbij. Er zijn kleine kerken gekomen in Turkije.

Mensen die geloven in Jezus, zijn kracht ervaren, maar Hem nog nooit gezien hebben.

Christenen die verdrukt en vervolgd worden, want de Romeinse keizer wil hen niet.

Johannes zelf is ondertussen oud geworden en zit op het eilandje Patmos.

Een rotspartij, een eiland ter grote van Schiermonnikoog.

Daar werden wel meer lastige mensen naar verbannen door de Romeinen.

Johannes preekte over Jezus, en daarom moet hij erheen.

Wat had hij nu nog te verwachten. Was hij niet ook net als zo’n eenzame knikker uit het voorbeeld?

Alleen, ver weg van de kerken, waar was Jezus?

Regeerde Jezus wel over die verschillende kerken waar van alles speelde:

Kerken die niet heilig waren, waar groei was, en afval, trouw en ontrouw.

Meeleven en eenzaamheid, verwachting en teleurstelling?

Nog meer: zou ooit God koninkrijk wel wereldwijd worden?

Met al die vervolging, rampen, vluchtelingen, tegenslag.

Hield God de wereld wel vast? Als je ziet wat er nu gebeurt: je zou zeggen van niet!

 

[#3] Maar wat gebeurt er dan, als Johannes alleen op dat eilandje zit.

Zoveel jaar na de hemelvaart van Christus?

Plotseling hoort Hij achter zich een enorm geluid: het was alsof iemand op de bazuin blies.

Zo indringend en zo’n luide roep! Iemand sprak met de stem van het kolkende water.

Geluiden die Johannes de hele dag om zich heen kon horen.

Wie wel eens bij een storm gestaan heeft, weet hoe hard dat kan klinken.

Wanneer Johannes zich dan omdraait: dan mag hij in een soort droom,

in een gezicht, in een extase, de Heer Jezus zien, die naar de hemel is gegaan.

Waar een wolk Jezus wegnam, en wij niet door de wolken heen kunnen kijken:

kan Johannes door de wolken heen kijken Jezus zien aan Gods rechterhand!

Johannes wist wel hoe Jezus er op aarde uitzag. Hoe hij straalde op de berg.

Hoe Hij was toen hij verscheen. Maar nu mag Hij hem zien in de hemel.

Kijk je mee met Johannes? Zie je hoe Jezus nu in de hemel is?

Jezus ziet er uit als een mens. De mensenzoon uit Daniel,

Niet de dieren, werden daar beloofd als redder: maar de Zoon van de Mens.

Een titel die Jezus op aarde gebruikte. In de hemel ziet hij er nog uit als één van ons.

Iets van ons is in de hemel. Hij ging ons voor naar waar wij zullen zijn.

En Hij is daar als priester: hogepriesterlijke kleding heeft hij aan.

Hij bidt voor ons, Hij pleit voor ons, Hij komt voor ons op, Hij praat voor jou met God.

Al die vragen: over je kind, over gezondheid, over je gemis brengt Hij bij zijn Vader.

Meer beelden van de redder uit Daniel 7 worden gebruikt.

Hij heeft een tweesnijdend zwaard in zijn mond,

Hij voert de strijd tegen de vijand. Hij is een koning die niet machteloos staat, maar regeert.

Hij heeft wit haar, een beeld dat in Daniel voor God gebruikt wordt.

Hij is God en mens: zo ziet hij nu de verhoogde Jezus.

Zie je wat om Hem heen is? Hij staat tussen de zeven kandelaren en met de sterren in zijn hand.

Wat Johannes meegemaakt heeft is niet iets wat voorbij is, wat van vroeger is, uit een boek.

Nee! Jezus is er nog steeds. Hij regeert. Hij heeft alle macht!!

 

[#4] Wat is nu het mooie en het bemoedigende van dit visioen?

Het is maar niet even een beeld uit de hemel dat Johannes hier krijgt.

Nee, wat gebeurt er als het moeilijk gaat met het volk, de kerk van God?

Als de kerk bespot, verdrukt, door dwalingen omgeven, verscheurd, uiteengerukt wordt.

Als je mensen ziet afdwalen of breken, als je kleinkinderen niet gedoopt worden.

Wat gebeurt er als ze als vreemdelingen in Egypte zijn, als de ballingschap naar Babel dreigt.

Dan roept God een profeet! Iemand die zijn woorden over brengt.

Zo wordt Johannes hier geroepen als profeet. Ik Johannes, hier op Patmos, Hij stelt zich voor.

Hij krijgt van Jezus een opdracht:

Schrijf op wat er gaat gebeuren en schrijf het aan de zeven gemeenten in Turkije.

Schrijft wat er nu gebeurt: zeven brieven aan de gemeente die bemoedigen en waarschuwen.

Maar ook in heel het boek openbaring wat er nog in de wereld gebeurt voordat Ik terugkom.

Als je je zorgen maakt om de kerk. Als Jezus ver weg lijkt. Als je je alleen voelt.

Weet dan dat God ook voor deze tijd zijn woorden gegeven heeft.

Niet maar woorden in een boekje, maar woorden van de levende Heer uit de hemel.

Hij vertelt: er komt strijd, er komt verdrukking, men zal mijn woorden in twijfel trekken.

Soms meegezogen worden door andere interesses, soms door de welvaart van de wereld.

De duivel zit niet stil. Hij wil verdeeldheid stichten. Je de moed doen opgeven.

Maar Ik ben het die regeert. De sterren van de gemeenten zijn in mijn handen.

Ik loop tussen die verschillende kandelaren, tussen de gemeenten door.

Zoals de tabernakel een afspiegeling is van de hemel, zo zien we iets van Gods hemel hier.

Met beelden van de tabernakel: de priester die bidt, het licht dat schijnt van de kandelaar.

 

[#5] Hoe reageert Johannes? Is Hij dan gelijk een rustige oude man, die blij is Jezus weer te zien?

Een wijze oude apostel die denkt: nu komt het wel goed met mijn leven en de kerk?

Nee, als Johannes zich omgedraaid heeft en geweldige geluid gehoord heeft.

Als Hij Jezus ziet in al zijn schittering en macht, in het stralende licht van de hemel.

Dan voelt hij zich een klein mens. Ik zou denken: daar sta ik dan met mijn zorgen en twijfels.

Hoe kan ik die woorden overbrengen, zodat meer mensen geloven in Jezus, die in hemel is.  

Zoals Mozes zich klein voelde, zoals Jeremia zich niet in staat achtte Gods woord te brengen.

Zoals wij ons soms klein kunnen voelen als het gaat over Gods plan met deze wereld.

Kijk maar wat er gebeurt!

Johannes schrikt zich dood. Hij valt als dood op de grond, voor zijn voeten.

Maar dan voelt Johannes iets op zijn schouder. De rechterhand van Jezus.

Die machtige hand, waarmee Hij regeert, de wereld leidt.

Die legt Jezus op de schouder van zijn kind Johannes.

De hemelse vorst zegt: Wees niet bang Johannes.

Zoals de vrouwen bij het graf mochten horen toen Jezus was opgestaan.

Zoals de leerlingen bemoedigd mochten worden na de hemelvaart dat Jezus terug zou komen.

Zo mag Johannes het nu horen uit de mond van Jezus:

Ik ben dood geweest, maar ik leef. Ik heb de sleutels van het dodenrijk in mijn handen.

Zoals in de eerdere verzen al weerklonk: zie Ik kom met de wolken.

Ik ben de Alfa en de omega. De eerste en de laatste. Ik ben die ik ben, ik zal er zijn.

 

[#6] Wanneer je je alleen voelt en Jezus ver weg. Wanneer je zorgen hebt in de kerk.

Geloof dan dat Jezus degene is die je niet alleen laat. Hij heeft zijn belofte gegeven.

Hij wil als het ware een hand op je schouder leggen en zeggen: ik ben die ik ben.

Mijn plan met deze wereld staat vast. Vergeet mij niet.

Ik wandel tussen de kandelaren, tussen de gemeentes.

Mijn kruis staat centraal tussen al die verschillende mensen.

Ik zie lauwheid, afgoderij, vervlakking: maar ik zie ook dat mensen doorzetten.

Geloven dat Ik werkelijk besta, en dat Ik mijn liefde in hen wil laten stromen.

Mijn boog van trouw staat boven je leven.

Ik wil je steeds weer de kracht geven om mijn niet te vergeten.

Laten we ook zoveel eeuwen na de hemelvaart onze Heer niet vergeten.

Want Hij is er. Elke dag. Bij ons. Hij legt zijn hand op de schouder.

Laat die eerst liefde van Jezus je hart vervullen. En weet het:

Eens komt Hij weer met de wolken en delen we allen in zijn heerlijkheid! Amen.