Preek Rijnsburg/Amsterdam, 18 mei 2025

Tekst: Kolossenzen 3:14

 

Geliefde gemeente van onze Heer Jezus Christus,

[#1] De liturgie, hoe geven we de dienst vorm is een heel mooi onderwerp,

maar ook over een spannend, gevoelig thema:

Hoe de kerkdienst vorm krijgt, wat er gebeurt,

hoe de kerk vol kan zijn van aanbidding van Jezus Christus.

Zondag aan zondag komen mensen naar de kerk.

Een gebouw dat vol staat met lege stoelen of banken, vult zich met mensen.

Wat mooi dat er mensen komen.

Wat mooi dat jong en oud hier mag zijn.

mensen die hier altijd gewoond hebben,

maar ook mensen die ergens anders, soms heel ver weg opgegroeid zijn.

Al eeuwenlang komen zo zondag aan zondag gelovigen samen.

Wat maakt nu dat ze blijven komen: dat is dat er wat gebeurt!

Juist op dat moment wil God in ons midden komen,

wil Hij ons vol maken van zijn woorden en van aanbidding tot Hem.

Hij is de Levende die ons wil ontmoeten.

Hier klopt het hart van ons gemeenteleven!

Tegelijk ook een spannend thema.

Want hoe moet de kerkdienst worden vormgegeven?

We hebben er soms allerlei ideeën over.

Zoveel hoofden, zoveel zinnen.

Je kunt soms met heilig vuur je mening verkondigen:

zo moet het, zo zijn we het gewend, zo is het aansprekend, zo is het bij de tijd,

zo wil God het. Zoals je over de verbouw ook kan zeggen: zo is het mooi!

De kerkdienst verandert steeds weer van vorm:

hoe, in elke volgorde kan alles dan toch het best tot zijn recht komen?

Van zegen tot groet, van lied tot collecte, muziek en beamer, doop en avondmaal,

de preek, de wet en de geloofsbelijdenis.

Dat het je soms zo kan raken als dingen veranderen, laat zien: ‘hier klopt het hart van het gemeenteleven’.

Als het niet goed gaat raakt je dat in je hart, maar als het wel goed gaat kun je ook diep in je hart geraakt worden en vol van God Hem aanbidden en zijn liefde doorgeven.

 

[#2] Laat het woord van Christus je vullen.

Paulus heeft in zijn brief al gesproken over Christus.

Hij is Gods zoon, die woont in de hemel, die verzoening heeft gebracht, onze redder.

Hij is dankbaar dat de mensen in Kolosse Hem hebben leren kennen.

Terwijl Paulus uitwerkt hoe we gericht kunnen zijn en blijven op de levende Heer,

hoe we de vieze kleren van zonde, van leugen,

van bedrog, van hebzucht en zedeloosheid uit kunnen trekken,

hoe we de nieuwe kleren aan kunnen trekken,

spoort hij ons aan om Christus woorden in al hun rijkdom in ons te laten wonen.

 

Paulus zegt trek de mooie kleren van de liefde aan: innig medeleven, goedheid, bescheidenheid, zachtmoedigheid en geduld maken het leven mooi.

Eigenlijk gebeurt dat wanneer de liefde in je woont.

Wanneer je met de gordel van de liefde je kleren bij elkaar houdt,

dan groeit dat mooie, nieuwe leven. Hoe kan die liefde in je komen?

 

[#3] Paulus zegt: het woord van Christus moet in je wonen.

Dat is wat juist op zondag mag gebeuren.

In de kerk zijn we gericht op de preekstoel met daarop de Bijbel.

Uit die Bijbel wordt gelezen, uit die Bijbel mogen de woorden van Christus opklinken. Dan bedoelt Paulus niet alleen letterlijk de woorden van Jezus, zoals we die nog kennen in de evangeliën. Hij bedoelt met de woorden van Christus:

dat Christus als een profeet vanuit de hemel zelf zijn kerk wil leiden en regeren door de verkondiging van zijn Woord.

Hij heeft zich niet van ons afgesloten.

Nee, Hij beloofde zijn Geest en door zijn Geest

(waar we ook steeds om bidden, elke dienst!),

wil Hij als de levende, sprekende Heer ons aanspreken, bemoedigen, een weg wijzen.

Zijn woord mag in al zijn rijkdom in ons wonen.

Als het gaat over liturgie, is het allereerst Christus die centraal staat.

Here Jezus, om uw woord zijn we hier bijeengekomen.

Laat uw genade binnenstromen in ons leven: dat gebeurt wanneer Hij ons begroet met de zegengroet, wanneer we zijn zegen ontvangen.

Dat gebeurt ook wanneer we door de doop en het avondmaal gewezen worden op het offer dat Hij eens voor ons gebracht heeft.

Het gebeurt wanneer in bijbellezing en preek zijn woord weerklinkt.

[#4] Wat hebben we dat woord steeds weer nodig.

We moeten niet tevreden zijn met een beetje kennis van de bijbel, een paar brokjes.

Minimale kennis die je nodig hebt om te zeggen: ik ben christen.

Paulus zegt: Gods Woord moet rijkelijk, overvloedig in je wonen.

Niet denken dat je vroeger al wel eens gegeten hebt en het nu zelf wel redt.

Elke dag is het nodig om Gods woord te lezen en te horen.

Nee, elke week is het nodig dat je naar de kerk komt om een maaltijd te ontvangen.

Weer iets uit de Bijbel geserveerd te krijgen.

Laat Christus woorden in al hun rijkdom in u wonen!

 

[#5] Christus wil zelf aanwezig zijn.

Zoals de tempel gevuld werd met Gods aanwezigheid, toen de ark binnen kwam.

De priesters konden niet de dingen doen die ze wilden doen, want God zelf liet zien:

Ik ben aanwezig, Ik wil er voor jullie zijn, Ik ben zelf in je midden.

Waarom hebben we dat woord nodig? Omdat we onderweg zijn.

Als vader of moeder wil je dat je kind steeds weer nieuwe aanwijzingen ontvangt over hoe je zoon of dochter goed kan leven.

Als broer of zus leef je mee met je broer of zus.

Zo wil God ons elke week ook weer bij zich roepen:

als je in die week net begonnen bent aan een nieuwe baan;

als er in de week iets heel verdrietigs is gebeurd, bijv. als iemand overleden is.

Als je geconfronteerd werd met de zwakheid van je lichaam;

als je geraakt bent door het leed van vluchtelingen, de strijd in Gaza, de oorlogen.

als je het moeilijk vond wat je moest zeggen,

een misstap beging of gewoon het idee had dat je batterij leeg was:

Christus roept je, en vanuit zijn woord mag je zien dat Hij alles voor je over had.

Hij gaf zijn leven aan het kruis, door Hem sluit de Vader de verloren zoon in de armen; Hij roept je op om je vragen en moeite bij Hem neer te leggen;

Hij geeft je praktische levenswijsheid; verbindt ons aan Hem en aan elkaar:

leert ons leven van zijn liefde en genade. Laat zo Christus woord je vullen!

 

[#6] Gods woord vraagt dan ook een antwoord.

Dat antwoord mag al in de dienst klinken. 

Zing met heel je hart liederen die de Geest je ingeeft

 We gaan God aanbidden met psalmen, hymnen en liederen die de Geest je ingeeft.

We zingen in de kerk psalmen. Liederen die we zingen vanuit de bijbel. We zingen ze na, we zingen ze mee, we maken ze eigen. Wat kunnen ze soms een leven lang meegaan, wat kunnen ze soms ver van je af staan, wat kunnen ze je diep raken.

Tegelijk zegt Paulus: zing ook hymnen.

Liederen waarin mensen later vol aanbidding tot God gegaan zijn.

Liederen die in elke tijd weer anders zijn.

Liederen uit een gezangboek, een liedboek, uit opwekking.

Tenslotte noemt hij het lied dat de Geest je ingeeft.

Een lied ontstaat in reactie op Gods Woord. Een lied zingt iemand eerst altijd alleen.

Iemand dicht het, schrijft het op, reageert zo op wat hij of zij gehoord heeft.

En vervolgens is het een lied wat we met elkaar op de lippen nemen.

Waarmee we met elkaar God vragen, aanbidden, loven, prijzen.

 

Het laat zien: het is iets wat je op de lippen wordt gelegd.

Iets wat iemand anders vanuit zijn hart op papier heeft gezet.

Voor iedereen kan dat anders zijn. Een man zal iets anders zingen dan een vrouw,

een volwassene anders dan een kind,

iemand van de harmoniumgeneratie anders dan iemand die opgroeit met Spotify.

 

Wat is het mooi dat we in de kerk maar niet individualistisch,

alleen goed vinden wat we zelf goed vinden, maar dat we met elkaar al die verschillende dichters van psalmen en liederen napreken, nazingen.

Dat we zoeken naar gepaste begeleiding.

Waarmee we soms tegen de cultuur van vandaag ingaan, en aan de andere kant ook kerk zijn in de 21e eeuw.

Liederen zingen, waarvan wel geldt dat ze passen bij de genade van Christus.

 

Hoe zingen we die dan? Paulus zegt: zing ze met heel je hart.

Wees betrokken op het lied dat gezongen is.

Probeer enthousiast mee te zingen: dat wil zeggen terwijl je door de Geest geleid wordt. En tegelijk als je geraakt wordt en niet kan zingen: dan zingt de gemeente wel even voor je verder. Samen antwoorden we zo op Gods liefde. Komt laten we aanbidden!

 

Prijs de Heer: want zijn goedertierenheid zal bestaan in eeuwigheid. Dat loflied, dat aanbiddingslied mag blijven klinken in de kerk, zoals het klonk in de tempel.

Toen Gods aanwezigheid er was.

Laten we zo met elkaar blijven zingen: jong en oud, thuis en op school. Zo mag ons lied een antwoord vormen op God.

Wat heeft het lied dan een kracht: het is dubbel bidden; de duivel kan het niet verdragen; het heeft kracht om rotsen te splijten of boeien te ontbinden, zoals Paulus en Silas ervaren hebben toen ze ’s nachts psalmen zongen in dat donkere hol onder de grond.

Zo wil God ons juist als het donker is zijn liederen op de lippen leggen en brengen tot aanbidding van zijn naam.

 

[#7] En dan vormen we als gemeente geen klooster.

Ik ben wel eens in een klooster geweest en daar pakte men de belangrijke taak op om steeds door te gaan met de aanbidding van God.

Elke twee weken had men het hele psalmboek doorgezongen. Geweldig!

Maar als gemeente is er één dag in de week die we heiligen en apart zetten voor de dienst van de Heer, maar op maandag pakken we onze taken weer op.

De kerkdienst zondert zich niet af van de wereld,

maar geeft juist de moed om de wereld in te stappen.

De woorden van God die klinken, mogen praktische adviezen geven voor ons leven van elke dag.                 

Daarom klinkt in de kerkdienst de wet: hoe richten we ons leven van elke dag in en maken het mooi tot eer van God.

We leren hoe we de juiste woorden spreken, niet vloeken, maar juist goede woorden vinden. We leren hoe we goed omgaan met geld en goed.

We leren om niet als schijnheilige priester of leviet om een gewonde vluchteling heen te lopen maar hem een herberg aan te bieden en een warm welkom te heten.

We geven niet alleen het offer van onze lippen door met elkaar te zingen, we offeren ook ons geld in de collecte. Een bijzonder moment: niet alleen omdat we zo iemand helpen, maar het is een afspiegeling van hoe we willen leven.

In reactie op de volheid van Gods genade, ook iets offeren van ons leven voor God en voor de naaste. Zo mag de liefde in ons wonen, en zichtbaar worden in ons leven.

[#8] Een kerk vol van de liefde van Christus: Ik bid dat we zo steeds bewust naar de kerk mogen komen, dat de kerk vol mag zijn; dat we door de boodschap van genade die we horen, tot aanbidding mogen komen. Maar dan ook dat we de wereld ingaan: diaconaal, liefdevol, geheiligd door de Geest leven in deze wereld en zo ook door onze woorden en daden God aanbidden, want zijn goedertierenheid, zal bestaan in eeuwigheid. Amen.