Preek Heemse, 11 december 2022

Jozua 2 – Jozua en Rachab – Kom hierheen!

 

Geliefde gemeente van onze Heer Jezus Christus,

[#1] Het volk is in de woestijn in Sittim, op het randje van het beloofde land.

Een schitterend land, van melk en honing, vrede en overvloed.

Zouden ze erin komen. Kunnen ze de toekomst tegemoet gaan?

Een keer eerder was het al mislukt. Toen hadden ze gezegd het is onmogelijk.

Tien van de twaalf verspieders zagen leeuwen en beren op de weg.

Of liever gezegd: ze zagen reuzen en dikke muren. Nee! Ga niet verder!

God had hen toen alleen gelaten. Ze hadden geen vertrouwen, dan zou Hij ook niet helpen.

 

[#2] Wij leven in een tijd van Advent. We verwachten de Vredekoning.

We hangen lichtjes op, steken kaarsen aan, versieren de huizen, lezen teksten over vrede en hoop.

Maar is die vrede wel mogelijk? Kan er wel een betere wereld komen?

Wie even de televisie aanzet, wil hem misschien snel uit doen.

Nee, die koude, besneeuwde straten van Oekraïne wil ik liever niet zien!

De mensen die daar in de kou, zonder stroom de winter door moeten brengen.

Die pijn kan ik niet verdragen. Dan maak ik het hier wel gezellig en steek wat kaarsjes aan.

Kruip onder mijn kleedje op de bank, want met deze prijzen moet de verwarming maar niet te hoog.

 

[#3] Na Mozes was Jozua leider geworden. God had gezegd: wees sterk en moedig!

Dat hij een goede leider is laat hij zien, door te regelen dat ze het land in kunnen.

Hij heeft geen zin in nieuw gezeur en gemopper van het volk, dus in het geheim stuurt hij spionnen.

Twee mannen die dat riviertje de Jordaan moeten oversteken en dan naar Jericho moeten gaan.

Mannen die de staat van de muren moeten bekijken: waar zit een zwakke plek?

Bij welke poort kunnen we het beste naar binnen gaan? Hoe zit het met de soldaten en de wacht?

Jozua is een leider met geloof en vertrouwen, zijn naam is in het Grieks Jezus.

Het is nu nog afwachten, ze zijn het land nog niet binnen: maar het is niet stil zitten!

Hij doet wat hij kan om te zorgen dat straks wel op weg kunnen gaan.

De spionnen gaan op weg, ze bekijken de stad, en ’s nachts overnachten ze bij de herberg.

God zegt: wees sterk en moedig, tegen Jozua. Een bijbeltekst die jongeren aanspreekt.

Hij wordt wel gekozen, met belijdenis doen. Je gaat op weg, ik ben bij je, wees sterk en moedig!

Het past bij de situatie van dapper je weg gaan door het leven, op weg naar een nieuwe toekomst.

Maar als ik nu kijk in wat voor wereld we leven: lukt het dan ook om ‘sterk en moedig’ te blijven.

Als de dagen donker zijn, als het somber is, als er zoveel op je af komt, als je weer corona hebt?

Wat als die ziekte het leven zwaar maakt, die psychische moeite of handicap je zo beperkt.

Als je worstelt met de vraag wie ben ik, wie mag en kan ik zijn? Als je heel rauw een lege plaats voelt.

Moet ik sterk en moedig zijn? Ik ben helemaal niet zo sterk, en de moed zakt me in de schoenen.

 

[#4] Ik denk dat dit ook past bij hoe het volk zich voelt tegenover zo’n machtige vijand.

Hoe Jozua, zonder Mozes, staat aan de Jordaan op de grens van dat grote land.

Hoe de verspieders zich voelen: zeker als er opeens hard op de deur van de herberg wordt geramd.  

Waar zijn die mannen? Doe open! We hebben gehoord dat er spionnen zijn.

Lever ze uit! We zullen ze lynchen, die sukkels.

Ze horen de stemmen van de soldaten, hun leven is in gevaar!

Wie zal hen helpen in deze vijandige stad? Er is toch niemand die iets voor hen kan doen?

Ze zijn erbij! Dit zullen ze niet overleven. Nu zijn ze niet meer sterk en moedig, nu zijn ze laf en bang.

Buiten adem rennen de mannen de trap op.

Bibberend liggen ze onder het vlas, dat het dak van dat huis op de stadsmuur ligt!

 

[#5] Maar even later komt daar Rachab boven, en loopt op hen af.

In plaats van dat ze hen verraadt, zegt ze tegen de mannen:

Ik weet dat de HEER jullie dit land gegeven heeft.

Ze komt met een geloofsbelijdenis. Zij is sterk en moedig en gaat tegen haar eigen volk in.

Zij vertelt dat iedereen bang is! God heeft het volk immers van de Farao en zijn leger gered.

Hij heeft hen zelfs door de grote zee laten gaan. Zelfs de Amorieten zijn verslagen.

Jullie God heeft macht in de hemel hierboven en beneden op aarde. Hij heeft alle macht.

Deze verre voormoeder van Jezus laat iets van Jezus zien:

In Jezus’ genen zit dat hij een vijand was, net als Ruth, wat we vorige week zagen.  

Uit ongedachte hoek komt hoop en redding. Waar je alle hoop op zou geven, komt er hulp.

Hulp omdat er een God is die macht heeft in de hemel en op de aarde:

die daarom Immanuel kan zijn: God met ons. Rachab heeft gezien dat God met het volk is.

Dat Hij werkelijk waar maakt wat Hij belooft.  

Zij ziet, wat het volk en wij zomaar uit het oog kunnen verliezen:

dat ‘Ik ben die ik ben’, bij het volk is, en hen niet alleen laat.

 

Daarom heeft ze die soldaten weggestuurd. Die hebben de stad verlaten.

Die zijn druk aan het zoeken in het riet bij de Jordaan.

Bij een van die doorwaadbare plaatsen. Maar ondertussen zijn de spionnen veilig.

Maar niet voor lang: op een wonderlijke manier worden ze gered.

Via een touw klimmen ze langs de muur naar beneden.

Drie dagen moeten ze wachten in de bergen, en dan kunnen ze veilig terug naar Jozua.

Zo kunnen ze ontkomen.

 

[#6] Maar niet voordat ze Rachab iets beloofd hebben: beloofd dat zij en haar familie gered worden.

Op de dag van de val van Jericho moeten ze met elkaar in het huis zitten.

Niemand mag het huis verlaten. En als dan het touw, het rode koord uit het raam hangt,

Dan zullen ze gered worden. Dan zullen ze niet omkomen.

Een verhaal van wonderlijke redding, wonderlijke bevrijding en zo zal het ook gaan.

Heel het gezin moet bij elkaar zitten, net als de Joden op het Pascha feest.

In afwachting van Gods reddende ingrijpen: alleen hun huis wordt gespaard en gered.

 

Een rood koord. Een koord van redding voor de mannen en voor Rachab en de familie.

Als je straks de wijn drinkt, het teken van het bloed van Jezus, denk dan aan het rode koord.

Wie zou denken dat het rode koord je kan helpen als de muren van de stad met geraas instorten?

Wie van de familie van Rachab zou daar rustig gezeten hebben, in al het gevaar?

En toch: Rachab wees de wijs naar de redding. Ze wordt de over-oma van Jezus.

Het is de bloedlijn naar Jezus toe. En ze wordt geprezen, om haar geloof.

Ze staat in het rijtje geloofshelden van Hebreeën 11: door haar geloof nam ze mannen in huis.

Maar ook Jakobus haalt haar aan: zij werd rechtvaardig om wat ze deed.

Haar daden maakten het verschil!

 

Vanmorgen vieren we het avondmaal, in een donkere, gebroken wereld.

Een wereld waarin jij je eigen weg gaat, waarin ons hart soms bang is en de toekomst onzeker.

Kan ik je echt iets meegeven dat dan helpt? Heb je er wat aan dat je gelooft?

Veel problemen worden nu niet opgelost, door te geloven gaat niet alles opeens goed.

Je zult de weg moeten gaan, een weg met hindernissen en kruispunten.

[#7] Maar ik hoop dat je vanuit Jezus Christus, het licht van de wereld,

zoon van Rachab drie dingen vasthoudt:

1. Je bent niet alleen, God is er. Hij zal er zijn. Hij is trouw. Ik hoop ook dat je dat aan anderen en dat anderen aan jou dat in de gemeente steeds weer laten merken.

2. Sterk en moedig zijn betekent niet stil zitten. De spionnen gingen op weg. Rachab wordt geprezen om haar daden. Kijk wat God van je vraagt en wat je kan doen. Voor die vluchteling, voor je broer of zus, vader of moeder, zoon of dochter. Laten we hier al Jezus liefde zichtbaar maken.

3. En het laatste is: verlies de hoop de niet. De weg naar het beloofde land, de weg naar Jezus was een lange weg. Maar ze kwamen het land in, Jezus is geboren. En proef in de wijn al iets van de hemelse toekomst die God wil geven. Hij kan het geven: want hij heeft alle macht in hemel en op aarde.