Preek gehouden Gramsbergen en Marienberg, 1e Paasdag 2024

Tekst: Johannes 20:1-18

 

Geliefde gemeente van de opgestane Heer,

[#1] [#2]

We vieren Pasen in een wereld met oorlogen en oorlogsdreiging.

We vieren Pasen op deze dag na alles wat er afgelopen jaar, afgelopen winter in jouw leven is gebeurd.

Het kan zomaar gebeuren dat de verhalen in de Bijbel op een afstand blijven.

Dat je wat in de kerk hoort op zondag niet echt verbindt met je eigen leven.

Aan de ene kant dat komen omdat je het te wonderlijk vindt om het te geloven.

Maar zou het ook kunnen dat we de verhalen te wonderlijk maken?

Dat ze te veel op afstand blijven staan, als een bijzonder verhaal uit een andere wereld?

Dat je te weinig ziet hoe Maria oprecht verdriet heeft om haar meester.

Dat ze gewoon een vrouw is, met gemis, onzekerheid, verlangen.

Die slecht geslapen heeft, vanmorgen misschien wat gegeten heeft.

Die bijna niet kon wachten tot de sabbatdag voorbij is.

Voor wie dood ook echt dood is.

En dat Petrus en Johannes snel hun sandalen aan moesten trekken.

Ze door de smalle straatjes van Jeruzalem moesten rennen.

Nadat ze in Israël al zoveel met Jezus hadden meegemaakt.

Vanaf hun roeping bij het meer, tot de arrestatie en kruisiging van Jezus.

Mensen zoals jij en ik. Die teleurgesteld kunnen zijn door de moeite van het leven.

Die angsten kennen voor wat er gaat gebeuren en hoe de toekomst zal zijn.

Die emotioneel zijn ingesteld, en daarna heel vrolijk of juist heel geraakt zijn.

Of die meer verstandelijk grip op het leven proberen te houden.

Die jong zijn en doen wat een kick geeft, of ouder zijn en de slagen van het leven kennen.

Toen ik in Israël was vorig jaar drong het nog sterker tot me door.

Je ziet de fundamenten van kleine huisjes in Kapernaüm waar Jezus geslapen kan hebben.

Je voelt het water van het meer van Galilea en beseft hoe gewone mensen hoop kregen.

Hoe een man mensen rondom het meer bij elkaar riep en hoe ze gingen naar Jeruzalem.

Echt gewone mensen: bij wie ziekte en dood op de weg kan komen.

Als als je dan in een verdeeld Jeruzalem, bij Golgotha komt: De vreselijke executieplaats waar veel mensen die gruwelijke straf konden zien en niet ver daar vandaan een graf bedoeld om iemand in te leggen. Ze rauw, zo pijnlijk, zo aards, zo gewoon in onze wereld.

Ik hoop dat als je beseft: Pasen gaat over mijn leven, mijn wereld, mijn vragen en hoop.

[#3] In die gewone wereld, op een normale zondagochtend gebeurt er dan van alles.

Gebeurtenissen die de normale wereld helemaal op zijn kop zetten.

Het gewone wereldbeeld wordt op eens in de war gebracht. [zwart/wit; standpunt]

Zoals er soms in je leven ook levensbepalende gebeurtenissen zijn,

waardoor je anders tegen de dingen gaat aankijken, andere keuzes maakt.

Een overlijden; een nieuwe vriendschap; een bijzondere waardering.

Een ziekte; een speciale ontmoeting; een voorbeeld dat je inspireert.

De Emmaüsgangers vertellen wat Maria en de leerlingen gevoeld hebben.

We leefden in de hoop dat hij Israël verlossen zou, maar het is nu al de derde dag.

Hun wereldbeeld lijkt te blijven: alles is afgelopen. Met zijn dood is alles voorbij.

Maar dan beginnen de dingen te kantelen, gebeurt er iets bijzonders.

Maria van Magdala, genezen door Jezus, rent overstuur terug de stad in.

Ze heeft gezien dat de steen van zijn plaats is gehaald: de grafrust is verstoord.

Zelfs in zijn dood kunnen ze Jezus nog niet met rust laten, het lijden is nog niet voorbij.

Ze rent door de smalle straatjes de stad in op weg naar Petrus en Johannes.

Ze roept naar hen:

Ze hebben de Heer weggenomen, we weten niet waar ze Hem hebben neergelegd.

Wij! Ze was met andere vrouwen onder geweest, die liepen al verder, maar zij ging terug.

Dan komen beide mannen snel in actie: ze rennen naar het graf toe.

Het is net buiten de stad, dus zo heel ver is dat niet van hun huizen.

Johannes is jonger, die rent voorop, die komt als eerste bij het graf.

De details van die paasmorgen staan hem nog precies voor ogen!

Een donker graf, een beetje eng, hij gaat niet naar binnen.  

Hij ziet de linnen doeken waarin het lijk lag. Waar is het lichaam gebleven?

Petrus gaat wel het graf in: hij doet een andere ontdekking.

De doeken die om het hoofd van Jezus zaten liggen apart opgerold opzij.

Hier klopt iets niet! Wat is hier gebeurd?

Ook bij Maria is even later helemaal in de war. Vol van emotie.

Ze hebben het lichaam van Jezus weggenomen en daarom huilt ze.

Dat is wat ze uitlegt aan de twee engelen die bij het graf staan.

Als ze even later de tuinman ziet, vraagt ze het hem: waar is Hij neergelegd?

In een gewone wereld, waar dood dood is, waar de hoop weg is, ontstaat verwarring.

[#4] Maar het blijft niet bij de verwarring en de vragen.

Want als Johannes na Petrus het graf in is gegaan, dan komt hij tot geloof.

Hij had nog niet begrepen uit de Bijbel dat Jezus uit de dood moest opstaan.

Maar nu gelooft hij! Jezus is uit de dood opgestaan.

Daarom is dit graf leeg. Dit is geen roof, geen diefstal.

Wie zou immers een naakt lichaam zonder doeken meenemen?

Wie zou de doeken opgerold op een plek aan de kant leggen?

Hier is een wonder gebeurd: een levensveranderende gebeurtenis.

Nu gelooft hij opeens dat de dood niet het laatste woord heeft.

Dat alle hoop niet verdwenen is, dat het niet afgelopen is. Nu gelooft hij de opstanding!

Zo gaat het ook met Maria: terwijl ze, emotioneel, in tranen, met de engelen spreekt,

kijkt ze opeens achterom. Heeft ze iets gehoord, hebben de engelen gewezen?

We weten het niet: maar ze kijkt achterom.  

Nadat ze de vraag gesteld had aan de tuinman, hoort ze opeens haar naam.

Waar Johannes en Petrus door na de denken, door te denken aan de bijbelteksten tot geloof komen, komt zij tot geloof doordat Jezus zelf haar naam noemt:

Maria! Op een toon die alleen Jezus kon zeggen, vol liefde en ontferming.

Een naam waarin ze gekend werd door haar Heiland.

Dan is het alsof haar ogen opeens ook geopend worden,

Net als later bij de Emmaüsgangers als ze met hun Heiland eten.

Opeens ziet ze dat dit haar meester is. Vol geloof zegt ze: Raboenni, mijn meester!

Ze wil haar Heiland wel vasthouden en nooit meer loslaten.

Wat is ze blij, wat is ze veranderd, wat geeft dit haar een hoop.

Een hoop die ingevuld wordt door Jezus: ik ga naar de Vader, die jouw Vader is.

Naar God, die jouw God is. Hij zal niet meer op aarde, maar vanuit de hemel bij ons zijn.

Zo kun je in dezelfde aardse werkelijkheid, door deze wereldveranderende gebeurtenis,

heel anders naar de dingen gaan kijken. Mag je tot geloof komen.

 

[#4] Op die manier werkt God door het Paasevangelie.

Jezus wordt door God opgewekt uit de dood, Hij is opgestaan.

En door deze gebeurtenissen komt er geloof en bekering.

Worden Petrus, Johannes en Maria tot kinderen van God.

Geloven ze wat Hij gedaan heeft. Gaan ze anders tegen de wereld aankijken.

Petrus schrijft er later over: die kracht van de opstanding heeft alles veranderd.

Daardoor genieten we nu al een onbeschrijfelijke hemelse vreugde.

Daardoor hebben we een hoop die eeuwig is. Die ons inspireert.

Die zorgt dat er vergeving van zonden mogelijk is.

 

[#5] Dat blijft dan niet zonder gevolgen.

Als je het niet gelooft blijft de wereld hetzelfde.

Dan is het graf de laatste rustplaats. Of dan is met de crematie alles voorbij.

Dan zeg je You Only Live Ones, je leeft maar een keer: haal eruit wat erin zit!

Dan ga je na Pasen verder, met een verdrietige houding van iemand die gestorven is.

Maar als je gelooft in de verandering gaat er een schokgolf door de wereld.

De leerlingen kunnen dit niet voor zichzelf houden en wereldwijd wordt dit nieuws geloofd.

Zo verandert de opstanding en het geloof ook veel in jouw leven.

Je krijgt een compleet andere visie op de wereld!

Wie tot geloof komt ziet dat de dood niet het einde is, en zo kan dit je eigen houding tegenover de dood veranderen.

Wie dit gelooft ziet dat de schuld tegenover God verzoend is, want Jezus was werkelijk Gods Zoon!

De opstanding belooft dat Jezus nabij kan zijn, alle dagen, wat je ook meemaakt.

De opstanding draagt de belofte van onze eigen opstanding in zich.

De opstanding laat iets zien van de toekomst van de wereld.

Ik hoop en bid dat je zo de opstanding van Jezus een plek mag krijgen in je leven.

Een levensveranderende gebeurtenis. Waardoor je heel anders tegen het leven aankijkt.

Waardoor je mens hier op aarde, iets van de onbeschrijfelijke hemelse vreugde in hart mag gaan voelen: de opstandingskracht van Jezus. Laten we, als we van binnen die verandering hebben doorgemaakt, dat ook uiten in ons lied en in hoe we deze dagen Pasen vieren! Amen