Johannes 11 - Laten wij ook gaan om met Hem te sterven ...
Preek Ruinerwold, Goede vrijdag 2024
Tekst: Johannes 11:16 ‘Laten ook wij maar gaan, om met Hem te sterven.’
Geliefden van onze Heer Jezus Christus,
[#1] Wat kunnen ze anders doen?
Laten ook wij maar gaan, om met Hem te sterven.
Wat moeten ze dan doen?
Kort hiervoor hebben de mensen stenen opgeraapt en geprobeerd om Jezus te stenigen (10:31).
Ze wilden niet dat Hij zich zoon van God noemde.
Nu wil Jezus naar het hol van de leeuw gaan.
Richting de stad van de schriftgeleerden.
Naar Bethanië, bij Jeruzalem, omdat Lazarus gestorven is.
Jezus had zich juist ‘veilig’ teruggetrokken aan de andere kant van de rivier (10:40).
Maar nu gaat Hij toch richting Jeruzalem.
De leerlingen protesteren:
De Joden willen U stenigen en nu wilt U toch weer daar naartoe?
Als Jezus dan uitlegt dat Lazarus maar niet slaapt, maar echt gestorven is, dat Hij wil zorgen dat ze tot geloof komen, dan begrijpen ze wel dat Hij erheen wil.
Als Hij erheen gaat, wat moeten zij dan doen?
[#2] Dan staat Tomas op en hij zegt: Laten ook wij maar gaan, om met hem te sterven.
Tomas die nu, net als anders, heel nuchter is: een realist.
Hij snapt straks ook niet wat Jezus bedoelt als Hij zegt dat ze Hem moeten volgen. Dan zegt hij: U heeft niet eens vertelt waar we heengaan (Joh. 14). Dan legt Jezus uit dat Hij zelf de weg is. Hij begrijpt de geestelijk taal niet.
Dat is Tomas. Hij die straks erg teleurgesteld is in Jezus, en moeite heeft om te geloven dat Jezus is opgestaan, maar hij is nu juist degene is die onder ogen ziet dat het niet anders kan.
Hij is zo toegewijd, zo verknocht, zo vol van liefde voor zijn Heer en Heiland dat hij niet anders wil dan deze Heer volgen en bij Hem blijven.
Dat dit betekent dat zij, als zijn volgelingen, ook niet aan de dood zullen ontsnappen, neemt hij dan maar op de koop toe.
Het is beter met de Heer te sterven, dan zonder Hem te leven.
[#3] Het is vandaag goede vrijdag en we staan stil bij het sterven van onze Heiland.
Het is iets wat je enorm kan raken. Mijn Verlosser hangt aan het kruis.
Je hoort over hoe Hij gegeseld wordt en het bloed langs zijn lichaam druppelt.
Je hoort over hoe Hij een doornenkroon op krijgt en de doornen in zijn hoofd steken.
Je ziet als het ware voor je hoe spijkers door zijn polsen en voeten gaan.
Hoe Hij het benauwd krijgt. Zijn Geest in de handen van zijn vader legt.
En Hij sterft.
Christen zijn kan zomaar verworden tot: ik zag het, ik hoorde het, ik geloofde het.
Dat je vandaag diep geraakt bent door alles wat Jezus voor je over heeft gehad.
En dat is goed. Dat is mooi. Wat is het geweldig als jong en oud vandaag de tijd nemen om dat te overdenken. Wat verdrietig als een wereld hieraan voorbij leeft.
[#4] Maar als je dan in de kerk komt en erover nadenkt. Of als je misschien binnenkort belijdenis doet van je geloof. Als je afgelopen zondag het avondmaal gevierd hebt. Is dit geloof dan echt een verbonden zijn met Jezus? Of blijft het uiteindelijk op een afstand. Is het iets wat met Jezus gebeurde en wat niet echt iets in jouw leven verandert?
Dat er nog steeds leegte in je hart is, die je op wilt vullen met waardering door mensen, met eten of drinken, met het genieten hier en nu, of een behoefte aan invloed en macht? Dat de zonde nog steeds je leven bepaalt en je een slaaf bent van wat niet goed is, ook al ben je misschien wel tot tranen toe bewogen met het lijden van Christus? Zoals velen nu door de Mattheuspassion geraakt kunnen worden in gevoelens over haat en liefde, leven en dood, maar vervolgens zich niet echt christen noemen?
Daarom de vraag: in hoeverre kun je vandaag meezeggen met Tomas: Laat ook ik maar gaan om met Hem te sterven?
[#5] Tomas is niet de enige die dat gezegd heeft.
Er staat: de andere leerlingen vallen hem bij.
Later lezen we dat ook Petrus dit uitroept. Als Jezus aangeeft dat Hij gaat lijden en dat ze Hem zullen verlaten, zegt hij, dat hij Hem nooit zal verlaten. Dat hij Hem nooit zou ontkennen of verloochenen. Dat hij zelfs bereid is om met Hem te sterven.
Dat zegt Petrus … Petrus die niet achter Jezus aan durfde komen op het water en dacht dat hij weg zou zinken.
Het is gemakkelijk om te gaan volgen, maar het is niet zo makkelijk om te blijven volgen.
Nu weten we van Petrus dat wanneer hij later tijdens het verhoor van Jezus herkend wordt, hij al ontkent dat hij bij Hem hoort.
Tot drie keer toe zelfs. En dan kraait de haan. Hij is bang dat ze hem ook arresteren. Misschien wel bang om zelf te sterven.
Zo kun je mooie woorden spreken, maar als je de dood in de ogen kijkt wordt het wel anders. Je kunt grote woorden spreken over Jezus, maar als dat echt betekent om je kruis op te nemen en je eigen leven achter je te laten, lukt dat dan ook en wil je dat dan ook doen? Iemand zei het zo: ‘De duivel pakt de ongelovigen in via hun slechtheid en ze keren zich af van Jezus, maar bij de gelovigen pakt hij op een zwakheid.’ Als Petrus roept dat hij dit wel kan doen, pakt de duivel hem op zijn zwakheid.
[#6] Nu zeg je misschien: maar ik hoef toch ook niet letterlijk te sterven.
Het was toch ook niet de bedoeling dat er twaalf kruisen zouden staan.
Dat Tomas, Petrus, Johannes en al die andere leerlingen met Jezus gingen sterven?
Zij zouden toch ook niet die straf van God kunnen dragen, die Jezus droeg?
Dan krijg je van die toestanden die je op de Filipijnen ziet dat mensen zich letterlijk nog een keer laten kruisigen.
Inderdaad: dat is zeker niet de bedoeling.
Daarom zei ik net ook: Tomas is heel nuchter. Hij begrijpt de geestelijke taal niet die Jezus spreekt. Wanneer Jezus vraagt om Hem te volgen en het kruis op ons te nemen, wanneer Paulus spreekt over één worden in Jezus dood dan bedoelt Paulus ook niet dat je letterlijk moet sterven.
Letterlijk sterven met Christus hoeft niet. Wanneer Jezus in Johannes 17 bidt voor zijn leerlingen, net voor zijn sterven is dat ook niet wat Hij vraagt.
Hij zegt zelf: Ik ben al niet meer in deze wereld. Ik ga naar U toe.
Maar ik bid voor hen. Ik bid niet dat u ze met mij uit de wereld weg wilt nemen, maar of U hen wilt beschermen tegen de duivel. Jezus gaat weg uit de wereld, maar hij zendt jou juist de wereld in.
[#7] Zijn sterven is iets wat u, jij en ik niet kunnen.
Zoals Hij daar hing door God verlaten. Zoals Hij daar hing om onze straf te dragen.
Echt God en echt mens. Wat een genade, wat een vrijkoop, wat een liefde!
Dank U, Heiland, duizendmaal voor dat lijden!
[#8] Maar wat wordt er dan van je gevraagd?
Daarvoor lazen we de brief aan de Romeinen.
Daar spreekt hij erover dat we met Christus in zijn dood zijn begraven.
Paulus ontdekt dat er mensen zijn die zeggen dat het niet uitmaakt hoe je leeft.
Dat je rustig door kan gaan met zondigen, want je leeft in Christus.
Maar Paulus wil dat we zelf werkelijk sterven aan de zonde met Christus.
Dat de zonde niet meer in onze lichamen heerst en de baas is.
Dat de zonde geen koning meer is in je leven.
Dat je je niet toegeeft aan je zonden en langer een werktuig van onrecht bent.
Dat wil niet zeggen dat je zonder zonde kan leven, maar de zonde is niet meer de baas.
De zonde zwaait niet langer de scepter in je leven.
Wanneer de zondige mens in je is gestorven kun je niet meer in zonde leven.
Ook al kun je misschien door de zonde overrompeld worden,
je bent afgesneden van de zonde door de doop.
Je bent een geworden met de dood van Christus: een met Christus in zijn dood. Je staat niet langer onder de macht van de zonde.
Je leeft niet langer onder de wet,
die steeds meer van je eist en die je niet kunt volbrengen.
Je leeft onder de genade. Dat betekent een proces van afsterven aan de zonde. De kruisdood is een langzame, zekere dood. Stapje voor stapje neemt de levenskracht af. Zo is het ook bij de gelovige. Laat de zonde in je leven afsterven. Soms spartelt de zonde nog tegen, maar laat het zeker zijn dat hij het niet redt. Want als je een bent Christus zal de zonde het loodje leggen.
[#9] Wanneer we vanavond terugdenken aan het lijden van Jezus Christus, laten we dat dan op de goede manier doen. Niet op een afstand staan kijken en met tranen in de ogen zeggen hoe afschuwelijk zijn sterven was. Dat je tegen elkaar zegt hoe afschuwelijk zijn lijden was. En dat je dan ondertussen toch de zonde in je lichaam laat heersen. Dat je niet werkelijk zelf ook sterft aan de zonde.
Dat je het avondmaal viert, naar de kerk gaat, belijdenis doet,
maar niet werkelijk zelf één wordt met Christus’ sterven.
Christus wil dat je niet alleen kijkt, maar dat je het je ook eigen maakt.
Tomas, de nuchtere Tomas, had het niet goed begrepen.
Hij dacht dat hij ook wel zou sterven als Jezus zou sterven.
Dat het het einde was van een sprookje.
Het is juist deze Tomas die na het paasfeest ook niet werkelijk tot geloof komt.
Hij ziet niet in dat Christus voor zijn zonden gestorven is.
Hij gelooft nog veel minder dat Hij opgestaan is.
[#10] Maar als Christus dan aan hem verschijnt en hij ziet de wonden en dat Jezus leeft,
Dan is Hij van de eerste die werkelijk de diepte van het lijden begrijpt.
Hij roept uit: Mijn Heer, Mijn God!
Ik bid en hoop dat je vandaag ook zo stil mag staan bij het lijden van Christus.
Dat je de Heer aan het kruis herdenkt, zijn lichaam, zijn bloed.
Zalig ben je als je niet ziet en toch gelooft.
Dat je tot de belijdenis komt: Mijn Heer, Mijn God.
Nu mag de duivel niet langer als koning heersen, nu wil ik geen slaaf zijn van de zonde.
Ik wil voor de zonde dood zijn, ik wil leven van Christus genade.
En ik zeg nu tegen Jezus; Mijn Heer, mijn God.
Ik wil zien dat U mijn Heer bent, de koning die de baas is in mijn leven.
U hebt als Zoon van God voor mij geleden.
Nu wil ik u ook volgen.
U hebt uw leven voor mij gegeven. Nu geef ik heel mijn leven voor U. Amen
Recente preken
- 1 Korinthe 10:17 - Avondmaal vieren is je met elkaar verbinden
- Zondag 50 - Geef heden ons ons dagelijks brood!
- Lukas 23:43 - Ben je gered? Grab unto Jesus!
- Job 42 - Eenmaal maakt U alles weer goed!
- Matteus 5:14-16 - Schijn Gods licht, dichtbij en ver weg!
- Psalm 50 - Prijs God, want Hij heeft er recht op!
- Jakobus 4 - Tem je Geest!
- Job 40 - Wees niet wijzer dan God, maar ontdek zijn licht!
- Job 36 en 37 - Hoe krijg je vertrouwen?
- Job 19 - Wat is de zin van het leven, als je alles verliest?