Preek Heemse Oudjaar 2022

Thema: ‘We hebben hier geen blijvende stad … Jezus stierf voor ons buiten de stad.

                 We zijn op weg naar de stad die komt, Jezus is met je: Hij was, is en zal dezelfde zijn!’

 

Tekst: Hebreeën 13:8 en 14

Geliefde gemeente van onze Heer Jezus Christus,

[#1 Uit het leven] Tijdens ons kerstdiner kwam het boek ter sprake

‘4000 weken, je tijd op aarde en hoe ermee om te gaan.

Een boek dat je helpt om je eindigheid hier op aarde te omarmen.

Om het met Psalm 103 te zeggen: zeventig, tachtig jaar is ons leven.

Het leven is als een bloem die bloeit en verwelkt, als gras dat wegwaait in de wind.

Juist op oudjaarsdag dringt tot je door hoe kort het leven eigenlijk is.

Het jaar dat we begonnen in een coronatijd, waarin Rusland Oekraine binnenviel,

Het jaar van stikstofcrisis, boerenprotest, vluchtelingenopvang.

Het jaar is ook al weer bijna voorbij. Hoe vluchtig, hoe nietig is het mensenleven.  

Het bestaan is eindig, zegt dat 4000 weken boek, kies goed hoe je die weken besteedt.

 

Wat geeft je wel houvast? Wat vormt hier een ‘blijvende stad’?

Je familie, waar je samen mee op de foto gaat?

Je werk, waarin je kan laten zien wat je kunt? Je relatie waarin je er voor elkaar bent?

De kerk, waar je met elkaar het geloof deelt? Het dorp: waar je je thuis voelt?

Waar je met elkaar gaat tafelen, carbid schieten, samen drinkt, naboarschap voelt?

Dat leuke filmpje of die leuke foto op insta, tiktok of BeReal waardoor iedereen ziet hoe leuk je bent?

De likes en duimpjes die je krijgt: zodat je werd dat er mag zijn en gezien wordt?

 

Net zoals het jaar wegglipt, zo kunnen al die dingen ons ook uit de handen glippen.

Soms krijg je helemaal geen likes of juist een stomme reactie.

Je werk kun je soms zomaar kwijt raken, je relatie stroef en moeilijk lopen of stuk gaan.

Waar anderen het gezellig hebben en naar elkaar omzien, voel jij je juist soms alleen en niet gezien.

Waar je denkt goed te doen, gaan soms dingen kapot. Je mist mensen in en van de kerk.

En we voelen ook vanavond lege plaatsen in de familie en in de kerk.

Soms lijkt het alsof we met een rivier mee stromen richting de waterval, het einde:

Waar kun je je nog aan vast grijpen? Hoe ben je hier nog uit te redden?

We hebben hier geen blijvende stad …

 

[#2 Waarom deze tekst iets te zeggen heeft] Juist vanavond doen we dan de bijbel open.

We vinden een brief aan mensen die ook eenzelfde gevoel kan bekruipen.

Ze zijn tot geloof gekomen. Ze zijn christen geworden. Ze leerden Jezus kennen.

Maar ze kregen in dat grote Romeinse rijk te maken met vervolging.

Juist omdat ze christen waren werden ze uit hun huis gesleept  

en werden ze in de gevangenis gegooid.

Er waren zelfs mensen gedood vanwege hun geloof, ook voorgangers en leiders in de gemeente.

De mensen zelf raakten soms hun werk kwijt, hun plek in de stad, hun functies.

Soms werden hun spullen afgenomen, leefden ze in armoede en hadden ze niets meer.

Elke vastigheid in het leven was verdwenen. Hoe kun je in zo’n situaties nog vertrouwen houden?

 

Hoe kun je dan nog houvast vinden? Even heel extreem gedacht:

Stel dat Rusland wel de atoomknop gaat gebruiken en we in oorlog komen?

Stel dat Moslimfundamentalisten het je onmogelijk maken om in vrijheid te geloven?

Het is ver gedacht: maar kijk eens naar de onrust in Israël, naar de oorlog in Oekraïne.

De onderdrukking in Iran en China. Laten we, met alle moeite hier, de moeite daar niet vergeten.

Weer een jaar in een werkkamp gehad, ook in 2023 nog geen vrijheid, nog meer geweld en terreur.

Maar minder dichterbij: als je in een samenleving leeft waar iedereen druk is.

Als het geloof steeds minder mensen zegt. Waarbij je onbewust meegezogen wordt in een idee:

‘Je moet het hier maken’, ‘Er is niet meer dan het leven hier’, ‘Word hier maar gelukkig’.

Probeer de eindigheid hier maar zo goed mogelijk in te vullen.

Maak hier je blijvende stad, haal uit het leven wat erin zit!

 

[#3 Wat heeft dit te zeggen] Juist in zo’n wereld waar geloof een keus vraagt en je iets kost,

Klinken de woorden van deze brief. Een heel ingewikkelde brief.

Het gaat over eten en drinken, over dat Jezus buiten de poort geleden heeft.

Over de hogepriester die in de tempel een offer brengt.

Allemaal taal en beelden die je misschien niet gelijk begrijpt.

De schrijver wil hier iets neerzetten over het eten en drinken.

Velen leven voor hun buik: voor eten en drinken, de meeste mensen willen hier op aarde geluk.

In dit leven, veel bezit, voorspoed, een loterij winnen, liever dit jaar dan volgend jaar.

Vroeger als men offers bracht, vlees bracht naar de tempel, dan werd niet altijd alles verbrand.

Het was soms ook gewoon een heerlijke maaltijd bij de tempel.

Gezellig met de hele familie, vlees eten, vieren, genieten van het leven.

Dan vergaten mensen soms ook om aan anderen te denken en namen zelf het meest.

De schrijver gebruikt het hier als beeld voor de stad waarin je op kan gaan.

Het leven hier en nu met zijn eigen plezier en vreugde.

Maar er was ook een offer dat op verzoendag gebracht werd voor de zonden.

Dat was één keer per jaar. Van dat offer mochten ze niet eten.

Dat vlees werd buiten de poort gebracht, dat moest verbrand worden.

Net zoals de brandoffers voor de zonden helemaal verbrand moesten worden.

Dat was een beeld van hoe er voor de zonde betaald moest worden.

Zo is Christus ook gestorven zegt de schrijver: niet in de stad, maar buiten de stad.

Hij hing als onschuldig Lam voor onze zonden aan het kruis op Golgota.

Op die heuvel buiten de stad. Daar maakt hij het goed tussen God en mensen.

Zijn leven hier op aardig was eindig, maar drieëndertig jaar,

Maar op Golgota overwon Hij de dood, het sterfelijke leven, opende Hij de weg naar God.

Daarvoor was Hij geboren in Bethlehem dat Hij hemel en aarde met elkaar zou verbinden.

Geloven betekent dus dat je hier op aarde per se lang zult leven met veel eten en drinken.

Geloven betekent verbonden worden met God. Met je Vader in de hemel.

Jezus en het kruis centraal stellen: Jezus overwinnaar!

Een houvast buiten de stad, buiten het aardse leven hier! Een houvast in Jezus.

Waar het aardse leven verdwijnt en de aardse stad wordt afgebroken,

Daar hebben we Jezus, die was en is en zal er zijn. Altijd dezelfde.

Van Hem hebben jullie leiders verteld. Ze zijn nu gestorven.

De apostelen, de oudsten die gedood zijn door de Romeinen,

maar let op hun einde: ze hielden vast aan het geloof, al moesten ze het leven hier loslaten.

Jezus bleef voor hen hetzelfde houvast! Hij is, en was en zal dezelfde zijn.

[#4 Meen je dit? Kan dit?] Helaas verandert er dus niets aan wat ik aan het begin zei.

We moeten het helaas onder ogen zien. De stad hier, het leven hier, gaat voorbij.

Er is niets wat blijft, wat bestendig is: je familie niet, je time-line niet, de tijd niet.

We zijn hier niet bij elkaar om te zeggen: je kunt wel wat van het leven zelf maken.

Als je maar hard genoeg werkt, of maar goed genoeg je best doet,

Als je je maar laat leiden door de sterren en idolen uit de film en sport wereld,

Als je van het leven maar een groot feest maakt dan komt het wel goed.

Calvijn zegt: we zijn als vreemdelingen en vluchtelingen.

Soms kun je daar extra bij bepaald worden als je hier op aarde alles kwijtraakt.

Dat je dan des te meer gaat ontdekken wat echt blijvend is.

Soms kun je hier met zoveel moeite te maken krijgen. Waarom krijgen sommigen zoveel te dragen?

Waarom zien we niet meer van God? Het zijn moeilijke vragen, vragen diep uit het hart.

 

De schrijver heeft niet alle antwoorden, maar hij zegt wel:  

Blijf je vasthouden aan Jezus. Zie hoe je waardevol bent voor Hem.

Hoe Hij alles over had om jou te redden, om je te doen delen in een eeuwig leven.

Hij wil je leven zijn, de grond waarop je staat. Hij nodigt je uit in de eeuwige stad.

Span je daarom in, niet voor dit aardse leven, maar om offers te brengen:

Om met elkaar te zingen, te prijzen en te loven het offer van je lippen, ononderbroken (vs. 15).

En ook: houdt de liefdadigheid in ere en de solidariteit. Dat wil zeggen:

Als Jezus zo alles voor je over heeft gehad, kijk dan wat je voor de ander kan doen.

Iets van die andere wereld en eeuwige stad: engelen kunnen bij je thuis komen,

op het moment dat je vreemdelingen ontvangt en vreemden helpt, ontvang je engelen.

Ga niet voor jezelf leven, verzuim de samenkomsten niet, maar prijs samen God.

Kijk welke nood erom je heen is, bemoedig elkaar, help elkaar, wees er voor mensen in nood.

 

[#5 Aansporing!] En ondertussen mag je verlangend uitzien naar de stad die komt.

Eens komt de volmaakte stad uit de hemel. Zullen we wonen met Jezus.

Op die dag zijn wij bij Jezus, die was, die is en zal zijn.

Soms lijkt de weg lang, soms heb je duizend vragen, kun je zelf de kracht niet vinden,

maar omdat Jezus er is en was, mag je ook weten dat wat hij belooft vast en zeker is.

Hij heeft belooft dat er een hemelse stad komt.

Dat gaf de geloofshelden van hoofdstuk 11 kracht:

omdat ze verlangen naar ene hemels, beter vaderland,

hebben Noach Abraham, Rachab, en al die anderen

de kracht gekregen voor God te kiezen in hun leven.

Omdat ze bouwden op de vaste rots, op Jezus Christus.  

 

Straks verspringt de klok. Er is weer een jaar voorbij. Het jaar des Heren 2022.

De tijd verspringt, maar Jezus Christus was in 2022, is in 2023 en zal tot in eeuwigheid dezelfde zijn!

Hij nodigt je uit, en de vraag is wat je doet… leef je voor de aardse stad?

Of richt je je nu al op Jezus’ liefde en zijn lichtstad die eens zal komen?

Amen.