Preek 26 mei 2024 – Efeze 3:14-21

Geliefde gemeente,

[#1] In een belijdenisdienst kan het zomaar heel sterk alleen over deze jongeren gaan.

Het mooie is dat Clément zei: deze tekst vind ik mooi, omdat het voor iedereen is.

Het zit zo vol met wat je dagelijks kan merken en ervaren, dat spreekt me aan.

Maar het gaat ook sterk over de hele gemeente. Hoe we met elkaar gelovig zijn.

Hoe we elkaar nodig hebben, en samen kerk zijn. Allemaal hebben we dit nodig.

Eigenlijk zou je geloven kunnen vergelijken met een trap beklimmen.

Ik weet niet of jullie dat herkennen, maar soms denk ik: laat ik de trap nemen.

Mijn conditie is toch wel goed. Maar als ik dan boven kom dan ben ik soms echt achter adem.

Het valt toch vaak wel tegen om de trap te nemen, daarom is het juist ook gezond 😊

Maar zo kan het soms ook wel voelen in het geloof, in het leven.

Je hebt het idee dat je met goede dingen bezig bent, je voelt je christen.

Maar soms kom je wel voor pittige uitdagingen te staan. Dat geldt voor jullie:

Als je merkt dat anderen om je heen soms anders met geloof omgaan.

Wanneer je echt zelf de keus moet maken om er mee bezig te gaan en blijven.

Als je soms ook je twijfels, vragen of onzekerheid kan hebben.

Maar is het niet herkenbaar voor iedereen. Lijken we niet sterk op elkaar?

Soms kan het leven wel een pittige trap lijken: door die uitdagingen die de opvoeding stelt.

Door de last en het trauma uit het verleden dat enorm door kan werken.

Door misverstanden of haantjesgedrag. Door onbegrip of verlies, door een beperking of moeite.

Je stapt de trap wel elke keer wat hoger op, maar wat kun je soms verlangen naar rust.

Je bidt: Heer, wilt u mij een poosje tillen. Ik raak zo buiten adem.

 

[#2] Het mooie is dat deze verzen in de vorm van zo’n gebed geschreven zijn.

Paulus zit in de gevangenis, en hij smeekt God. Hij gaat om z’n knieën om te bidden.

Je kunt op veel manieren bidden, staande, met geheven handen, zittend.

Liggend .. het kan wel, maar of het zo helpend is, of je dan niet in slaap valt …

De houding doet er toe: het laat is zien hoe je naar God gaat.

Met knieën die Paulus hier buigt laten zien: Dit is werkelijk een smeekgebed tot God!

Hij maakt zichzelf klein en hij verwacht alles van God zijn Vader!

Dat is waarom jullie straks knielen: je verwacht alle kracht van God.

Het is ook een teken van een smeekgebed:

zo smeekte Ezra, toen de zonden van het volk groot waren (9:5),

zo smeekte Jezus in Getsemane voor hij het kruis moest dragen (Mt. 26,39).

Zo knielde Stefanus voor hij gestenigd werd (Hand 7:59-60).

Heer … ik kan het niet, ik zie het niet, ik weet het niet.

Het ontbreekt mij aan kracht om verder te gaan, om die weg te gaan, die trap te beklimmen.

Maar Paulus zegt: daarom bid ik. Omdat God zo’n enorm reddingsplan heeft.

Ik strek met uit tot de Vader: de Vader die zorgt voor zijn kinderen.

Zijn kinderen die al in de hemel zijn, maar ook die op aarde zijn.

De Vader die begonnen is met de schepping van deze wereld, die zijn zoon gegeven heeft,

Die eens weer zal komen. De Vader van elke familie, van al zijn kinderen.

Clément gaf aan: dat vind ik echt bijzonder dat God het zo geleid heeft,

dat hij mij een tweede kans gaf, dat hij mij bij mijn ouders bracht, dat ik Jezus lief kreeg.  

Paulus knielt neer, en bidt: dat Hij ons de kracht mag geven!

Ik maak me klein, ik voel me klein … maar ik strek me uit naar God die groot en machtig is.

Dat Hij mag geven wat nodig is in mijn leven, in mijn weg, in mijn gezin, in mijn situatie.

Vader, U hebt me toch mij gemaakt. U bent toch begonnen? Daarom strek ik me uit naar U!

Ik geloof dat U een plan met mij heeft!

 

[#3] Het eerste waar Paulus om bidt is dan dat God sterk en krachtig mag maken.

Dat is het belangrijkste wat je nodig hebt om die trap op te komen.

Dat is ook wat straks in de zegen tot jullie gezegd wordt: dat je staande mag blijven.

Dat je sterk en krachtig mag worden. Juist in deze tijd komt er veel op je als gelovige af.

Sommigen hebben niet zoveel met geloof, de samenleving wordt bepaalt door vrijheid.

Door zoveel vrijheid, dat iedereen vooral voor zichzelf kiest en God ver weg lijkt.

Maar dan bidt Paulus dat je door de Heilige Geest krachtig mag zijn.

Dat je de power hebt om de stappen van het leven te zetten!

Om het gevecht met de afleidingen en verleidingen aan te gaan.

Hoe werkt dat dan? Hoe word je krachtig? Dat word je als de Christus in je hart gaat wonen.

Als je je voor Hem openstelt, door de Geest.

En voor wonen gebruikt Paulus hier een woord dat echt betekent wonen.

Er is ook een woord dat in de bijbel gebruikt wordt dat betekent: verblijven.

Zoals een gast even bij je mag komen, mee eet en weer weg gaat.

Maar door de Heilige Geest wil Christus echt jouw hart tot zijn woning maken.

Hij is in je, Hij blijft, Hij bepaalt mee wat er gebeurt, jouw hart is zijn huis.

Hij beïnvloedt heel je leven en helpt je bij je keuzes.

Dat is wat je krachtig kan maken: als er iets lastig of pittig is, als die trap zwaar is.

Dan wil Jezus zeggen: Kijk eens wat ik gedaan hebt. Ik heb alle last gedragen.

Ik ben voor jou aan het kruis gegaan. Ik had mijn leven voor je over.

Toen ik wegging beloofde ik de kracht van de Geest. Door Hem woon ik in je.

Zoals Esther zegt: ik verlang ernaar dat Hij heel mijn leven aan mijn zij staat.

We hebben het er ook dit jaar wel over gehad: het vraagt echt een keus voor God.

Het is niet iets schijnheiligs, een riedeltje, iets van buiten.

Het komt steeds meer uit je hart: dat je ook echt bewust de keus maakt om naar de kerk te gaan.

Je zegt: ik vind het prima om alleen te gaan. Of soms af te spreken met een groep jeugd.

Dat is ook wat je belooft: je in te zetten voor Gods kerk.

Ik hoop dat jullie zo door te bidden net als Paulus sterk mogen zijn door Jezus in je hart.

 

[#4] Esther weet veel van vastgoed van huizen.

Hoe kan een huis blijven staan? Als het een stevig fundament heeft.

Deze week waren er weer flinke onweersbuien gehad.

Wat hoop je dan dat een huis een stevig fundament heeft

Wat hoop je dan dat de bomen de wortels diep uitgeslagen hebben.

Dan sta je stevig. Op het congres in Genève waar ik vorige week was ging het daarover.

‘Onwankelbaar’, samen met honderden christenen dachten we juist daar over na.

Want in deze tijd staande blijven, spreekt niet vanzelf.

Christenen worden vervolgd om hun geloof.

Om je geloof te belijden, is echt een bewuste keuze.

Maura vertelde hoe je vorig jaar niet zo zeker was, maar juist dit jaar je keus hebt gemaakt.

Veel sterker staat in het geloof.

Maar kan ik het zelf ook wel lastig vinden, om als iemand iets zegt, als het tegen zit,

als het veel is, staande te blijven.

Dat zeiden jullie ook: dingen kunnen je aan het twijfelen brengen, aan het wankelen.

Het kan mooi klinken, stevig staan in Christus, maar hoe werkt dat dan?

Ik heb dat wel vaker uitgelegd, en dat is natuurlijk iets wat we zelf graag willen doen.

Maar waar slaat die boom zijn wortels ten diepste in uit:

Paulus noemt dat de liefde van Christus.

Christus kwam, gaf zijn leven, ging aan het kruis, voor jou en mij.

Dat was zijn liefde: jij bent voor Hem de moeite waard, jij bent voor hem kostbaar.

Je mag met je zonden en lasten bij Hem komen, en weten dat Hij je aanneemt.

Zorg dat je door je gebed, door je Bijbelstudie, door je stille tijd …

steeds weer verbonden raakt met die krachtbron, met Jezus zelf.   

Dat geliefd zijn geeft een vast fundament, stevige wortels.

Dan hoef je minder aan jezelf of anderen te twijfelen. Bid maar: Heer ik kom tot U, verander mij. Dan zweef ik op de wind, gedragen door de Geest en de kracht van Uw liefde.

[#5] Wanneer we alleen proberen de weg te gaan, is het lastig.

Maar we hoeven niet alleen te gaan, God geeft mensen om ons heen.

Misschien dat je kracht krijgt om stappen te zetten op die trap,

maar wat is het ook goed om met elkaar te ontdekken wat de liefde van God is.

Niet iedereen heeft dat ontdekt, niet iedereen gaat daarvoor.

We bidden dat nog velen die keus mogen maken!

Aan de éne kant lijken we veel meer op elkaar dan we zelf soms denken:

Wat is het mooi als je dan iets van je strijd, worstelingen en vragen mag delen.

Tegelijk kun je ook elk weer andere dingen ontdekken van de liefde van Christus.

Met de kerk van alle tijden en alle plaatsten verbonden zijn.

Laten we ons inzetten om met elkaar de weg te gaan, steeds meer te ontdekken van de liefde.

Samen op weg naar de toekomst. We zingen straks ‘Wat de toekomst brengen moge’

Juist omdat dit lied houvast heeft gegeven.

Op het moment dat mama zo ziek was, was ik me niet per se bewust van God.

Ik was een meisje van 8. Maar ik voelde het wel om me heen,

door alle lieve mensen om mama & ons heen!

Nu ik ouder ben, ben ik me meer bewust dat God Zijn liefde & wonderen zo ontzettend groot zijn

 & ben ik zo dankbaar dat hij mama gespaard heeft.

Wat mooi als jongeren en ouderen ook samen dit gesprek mogen voeren,

Zoals afgelopen week ook weer in de podcast van de gemeente.

Wat geweldig om te weten dat die liefde van God zo groot is,

dat ons niets van die liefde kan scheiden.

 

[#6] Laten we nog even terug gaan naar de trap.

Paulus zegt: als je zo met elkaar onderweg bent raak je vervuld van de volheid van God.

Gods volheid, Gods heerlijkheid kunnen we niet zien.

We staan nog niet boven aan de trap, om letterlijk in de hemel te kunnen kijken.

Wat zal het daar mooi zijn. Die volledige heerlijkheid van God!

Maar wat zal het mooi zijn.

En dan kijk je misschien nog een keer terug.

Naar de stappen die je gezet hebt. Zoals jullie zien hoe je kinderen deze stappen zetten.

Of je kijkt naar de stappen, de treden die je gegaan bent.

Soms is het lastig, maar je mag steeds iets verder komen. God wil je krachtig maken.

Je mag steeds iets meer zien van Gods stralende kracht.

Daar komen waar God straalt als de zon.

En straks alles zien in de volmaakte heerlijkheid:

Dan zal Jezus op je af komen. Op jou, op jou, en op jou.

Hij zal je persoonlijk verwelkomen, met je naam.

Met zijn zakdoek tranen wegwissen. En zeggen: kom binnen in het feest.

Gefeliciteerd dat je mijn kind wilde zijn en in mij bent blijven geloven.

Gefeliciteerd met je belijdenis, je vaste fundament voor het eeuwige leven! Amen