1 Korinthe 10:17 - Avondmaal vieren is je met elkaar verbinden

Preek Heemse, Heilig Avondmaal, 27 oktober 2024

Tekst: 1 Kor 10:17 ‘Omdat het één brood is zijn wij, hoewel met velen, één lichaam’

Avondmaal vieren is je met elkaar verbinden!

Geliefde gemeente van onze Heer,

In het jaar 100 zegt Polycarpus, de leerling van Johannes, moet je geen stukjes brood uitdelen,

maar van het hele brood afbreken.

Paulus wijst er hier in de tekst ook op, dat het belangrijk is om te beseffen dat dit één brood was.

Ongetwijfeld zul je mij geloven dat dit brood, één brood was voor het in stukken ging.

Het is voor Paulus het beeld om te benadrukken dat we als gemeente één lichaam vormen.

In dezelfde tijd lezen we: het graan is van de bergen gehaald,

wij zouden zeggen van de velden en het is één brood geworden.

Met zijn allen zijn we één brood geworden. Hoe?  

Net voor de spijkers door zijn lichaam gaan, hij ene speer in zijn zij krijgt, aan het kruis:

Om te laten zien dat Hij ons wil redden en het leven wil geven, één wil maken met zijn liefde:

Zegt Hij dit brood is mijn lichaam, doe dit om mij te gedenken.

Het brood geeft deel aan Christus (vers 16). Christus verbindt ons aan Hem.  

dat verbindt ons aan elkaar: Jij hoort bij de gemeente, je hoort bij die eenheid,

we zijn met lief en leed aan elkaar verbonden.

 

Er zijn veel zorgen over de mentale gezondheid van jongeren. Levi van Dam zegt:

ze hebben betere relaties nodig - met zichzelf, de ander en de wereld om zich heen.

‘Een uur praten met je oma kan net zo goed helpen als therapie.

’Een oudere zegt: ik heb niet zoveel met de kerk, van mij hoeft het niet zo.

Een vrouw zegt: ik heb digitaal de dienst meegekeken, u had een mooie preek.

Een man zegt: ik heb een geweldige relatie met Jezus, maar ik geef daar zelf invulling aan.

Een stel met een kleine zegt: ik weet dat mijn kleine welkom is, zou wel in de creche kunnen ...

Een stel van middelbare leeftijd zegt: ik lees de kerkpost niet, ik hoef niet in de wijkapp.

Een ander: sinds die aanvaring met die ander, voel ik met er niet meer thuis.

Je zou je voor kunnen stellen: allemaal toffe mensen, allemaal verbonden met God.

Allemaal mooie losse stukjes brood. Maar een eenheid?

Je kunt je best doen ze aan elkaar te plakken, maar dan krijg je geen brood!

Moet ik dan hier gaan zeggen: ja maar het is, een brood, je hoort bij elkaar?

Terwijl de werkelijkheid vaak zo anders is. Ik zeg het toch: Ja, want ik geloof één heilige kerk,

de gemeenschap der heiligen. Je bent allemaal anders, het is hier nog niet volmaakt.

Maar ik geloof in een geestelijke eenheid. Juist in de tijd van individualisme en tijd voor jezelf.

Christus spoort ons aan om juist die eenheid met elkaar vorm te geven. Hij is er geestelijk.

Ignatius zegt: Daarom moet iedereen stuk voor stuk, samen bijeenkomen.

Om met ongedeelde toewijding één brood te breken. Dat is het geneesmiddel tot onsterflijkheid,

Een tegengif tegen de dood, ja, leven in Christus Jezus voor altijd.  

In de didache lezen we: zoals dit brood verspreid was over de bergen en tot één geheel werd

 samengebracht, laat zo ook uw kerk verzameld zijn van de uiteinden van de aarde.

Niemand die een geschil met een vriend heeft moet samenkomen,

zonder dat hij zich verzoend heeft, opdat het offer niet ontheiligd wordt.

 

We geloven dat we één zijn in Christus, dat er een gemeente is.

Maar dat zet ons dus aan het werk, geeft ook een verantwoordelijkheid.

Om werkelijk stuk voor stuk, voor zover dat mogelijk is, samen te komen om te vieren.

Om te werken aan vergeving en verzoening, dat is niet makkelijk, maar biddend om de Geest!

Dat je voor elkaar bidt, met elkaar meeleeft, elkaar bezoekt, elkaar ondersteunt.

De volmaakte gemeente bestaat niet: maar wel het geloof, en een vertrouwen.

wie in geloof de stap neemt kan zeggen, met prediker. Werp uw brood uit op het water

en u zult het zevenvoudig terug ontvangen.

 

Christus bleef ook niet hoog in de hemel, maar daalde af om zich met ons te verbinden.

Ik bid dat u zo door deze viering nauwer verbonden wordt met Hem en elkaar!

Amen